18 KiB
2.3 Kontrol ifadeleri ve fonksiyonlar
Bu bölümde, Go da kontrol ifadeleri ve fonksiyon işlemleri hakkında konuşacağız.
Kontrol ifadesi
Akış kontrolü programcılıkta en büyük icattır. Onun sayesinde, basit kontrol ifadeleri kullanarak daha karmaşık lojik ifadeler temsil edilebilir. Akış kontrolünü üç kategoriye ayırabiliriz: şartlı, döngü kontrollü ve şartsız çıkış.
if
if kelimesi büyük ihtimalle programlarında en sık geçen kelimedir. Eğer şartlar sağlanırsa birşeyler yapar, sağlanmazsa başka şeyler yapar.
if şartları için Go da paranteze gerek yoktur.
if x > 10 {
fmt.Println("x is greater than 10")
} else {
fmt.Println("x is less than or equal to 10")
}
Go da çok işe yarar bir if kullanımı, şart ifadesinden önce değişken tanımlama yapmaktır. Bu değişkenin kapsamı sadece if blok alanı içerisinde geçerlidir.
// x'i tanımla, ve 10 dan büyük olup olmadığını kontrol et
if x := computedValue(); x > 10 {
fmt.Println("x is greater than 10")
} else {
fmt.Println("x is less than 10")
}
// Bu satır derlenemez
fmt.Println(x)
Birden fazla şart için if-else kullanın.
if integer == 3 {
fmt.Println("The integer is equal to 3")
} else if integer < 3 {
fmt.Println("The integer is less than 3")
} else {
fmt.Println("The integer is greater than 3")
}
goto
Go da goto terimi mevcuttur fakat kullanırken dikkatli olun. goto programın kontrol akışını önceden belirlenmiş aynı gövde içindeki bir label a yönlendirir.
func myFunc() {
i := 0
Here: // label ends with ":"
fmt.Println(i)
i++
goto Here // jump to label "Here"
}
Label'ın adı büyük-küçük harfe duyarlıdır.
for
for Go da bulunan en güçlü kontrol lojiğidir. Datayı döngüsel olarak ve tekrarlı işlemlerle okuyabilir, while döngüsü gibi.
for expression1; expression2; expression3 {
//...
}
expression1, expression2 ve expression3 birer ifade olmak üzere, expression1 ve expression3 değişken tanımlama veya bir fonksiyondan dönen return olabilirken, expression2 ise kontrol ifadesidir. expression1 ifadesi döngüye girmeden önce bir kere işlenecektir. expression3 ise her döngü sonunda işlenir.
Örnekler düz yazıdan daha yararlı olacaktır.
package main
import "fmt"
func main(){
sum := 0;
for index:=0; index < 10 ; index++ {
sum += index
}
fmt.Println("sum is equal to ", sum)
}
// Print：sum is equal to 45
Bazen birden fazla atama yapmak gerekir fakat Go bunun için kullanılacak bir , operatörü yoktur. Biz de i, j = i + 1, j - 1 gibi paralel atamalar yaparız.
İhtiyacımız yoksa expression1 ve expression1 ifadelerini çıkarabiliriz.
sum := 1
for ; sum < 1000; {
sum += sum
}
Hatta ; bile çıkarılabilir. Tanıdık geldi mi? Evet, tamamen while gibi oldu.
sum := 1
for sum < 1000 {
sum += sum
}
Döngülerde break ve continue adında iki önemli işlem vardır. break döngüden çıkartır ve continue o anki tekrarı atlar ve sonraki tekrara geçer. Eğer birden fazla iç içe döngüleriniz varsa break ile labelları kullabilirsiniz.
for index := 10; index>0; index-- {
if index == 5{
break // or continue
}
fmt.Println(index)
}
// break prints 10、9、8、7、6
// continue prints 10、9、8、7、6、4、3、2、1
for döngüsü range kullanıldığında slice ve map de bulunan datayı okuyabilir.
for k,v:=range map {
fmt.Println("map's key:",k)
fmt.Println("map's val:",v)
}
Go da birden fazla değer return yapılabildiği ve kullanılmayan bir değişken olduğunda derleyici hata verdiği için, kullanmak istemediğiniz değişkenler için _ kullanabilirsiniz.
for _, v := range map{
fmt.Println("map's val:", v)
}
switch
Bazı durumlarda çok fazla if-else kullandığınızı farkedebilirsiniz. Bu programı okumayı zorlaştırır ve gelecekte bakım yapmayı zorlaştırabilir. Bu durumda problemi çözmek için switch kullanmak mükemmeldir.
switch sExpr {
case expr1:
some instructions
case expr2:
some other instructions
case expr3:
some other instructions
default:
other code
}
sExpr, expr1, expr2, ve expr3 ifadelerinin türleri aynı olmalıdır. switch çok esnektir. Şartlar sabit olmak zorunda değildir ve şart sağlanana kadar yukarıdan aşağıya doğru çalışır. Eğer switch in ardından bir ifade gelmiyorsa true olarak görülür.
i := 10
switch i {
case 1:
fmt.Println("i is equal to 1")
case 2, 3, 4:
fmt.Println("i is equal to 2, 3 or 4")
case 10:
fmt.Println("i is equal to 10")
default:
fmt.Println("All I know is that i is an integer")
}
Beşinci satırdaki gibi case içinde birden fazla değer olabilir. case sonlarına break eklemeye gerek yoktur, şart sağlanıp işlem yapıldıktan sonra çıkacaktır. Eğer çıkmasını istemiyorsanız fallthrough ifadesini kullanarak bir sonraki şarta devam edebilirsiniz.
integer := 6
switch integer {
case 4:
fmt.Println("integer <= 4")
fallthrough
case 5:
fmt.Println("integer <= 5")
fallthrough
case 6:
fmt.Println("integer <= 6")
fallthrough
case 7:
fmt.Println("integer <= 7")
fallthrough
case 8:
fmt.Println("integer <= 8")
fallthrough
default:
fmt.Println("default case")
}
This program prints the following information.
integer <= 6
integer <= 7
integer <= 8
default case
Functions
func terimini kullanarak bir fonksiyon tanımlayın.
func funcName(input1 type1, input2 type2) (output1 type1, output2 type2) {
// function body
// multi-value return
return value1, value2
}
Yukarıdaki örnekten tahmin edebileceğiniz üzere aşağıda açıklamaları bulunur.
funcNameadlı foonksiyonu tanımlamak içinfuncterimini kullanın.- Fonksiyonlar sıfır veya daha fazla parametreye sahip olabilir. Parametrenin türü adından sonra gelir ve birden fazla parametre varsa
,ile ayrılır. - Fonksiyonlar birden fazla değer döndürebilirler.
- Bu örnekte
output1veoutput2adında iki değer döndürülmüş. Bunlara ad vermek zorunda değilsiniz, türünü yazmanız yeterli. - Eğer sadece bir değer döndürecekseniz parantez olmadan yazmalısınız.
- Eğer en az bir değer döndürüyorsanız, fonksiyonun içinde istediğiniz yerde
returnterimini kullanmalısınız.
Şimdi pratik bir örnek görelim. (Maksimum değerini hesaplama)
package main
import "fmt"
// return greater value between a and b
func max(a, b int) int {
if a > b {
return a
}
return b
}
func main() {
x := 3
y := 4
z := 5
max_xy := max(x, y) // call function max(x, y)
max_xz := max(x, z) // call function max(x, z)
fmt.Printf("max(%d, %d) = %d\n", x, y, max_xy)
fmt.Printf("max(%d, %d) = %d\n", x, z, max_xz)
fmt.Printf("max(%d, %d) = %d\n", y, z, max(y,z)) // call function here
}
Yukarıdaki örnek fonksiyon max da iki aynı tür parametre int olduğu için bir tane yazmak yeterli olur. Yani a int, b int yerine a, b int kullanılır. Birden fazla parametre için de aynı kural geçerlidir. Farkettiyseniz max fonksiyonu sadece bir değer döndürür ve zorunda olmadığımız için o değere bir isim vermedik, bu kısa halini kullandık.
Çok değerli döndürme
Go'nun C'den iyi olduğu bir şey birden fazla değer döndürmeyi desteklemesidir.
Alttaki örnekte bunu kullanalım.
package main
import "fmt"
// return results of A + B and A * B
func SumAndProduct(A, B int) (int, int) {
return A+B, A*B
}
func main() {
x := 3
y := 4
xPLUSy, xTIMESy := SumAndProduct(x, y)
fmt.Printf("%d + %d = %d\n", x, y, xPLUSy)
fmt.Printf("%d * %d = %d\n", x, y, xTIMESy)
}
Üstteki fonksiyon isimsiz iki değer döndürür -isterseniz isim verebilirsiniz. Eğer isimlendirseydik, return yazıp isimlerini yazmamız yeterdi. Çünkü fonksiyonun içinde tanımlılar. Şuna dikkat etmelisiniz ki eğer fonksiyonu başka bir pakette kullanacaksanız (fonksiyonun ilk harfi büyük harfle başlamalıdır) return yapacaklarınızı tam bir ifade olarak yazmanız daha iyi olacaktır. Kodu daha okunur hale getirir.
func SumAndProduct(A, B int) (add int, multiplied int) {
add = A+B
multiplied = A*B
return
}
Variadic fonksiyonlar
Go birden fazla argüman alabilen fonksiyonları destekler. Bunlara variadic (belirsiz-değişen sayıda argüman alan) fonksiyon denir.
func myfunc(arg ...int) {}
arg …int kısmı Go ya bu fonksiyonun değişen sayıda argüman aldığını söyler. Bu argümanların türü int dir. arg fonksiyonun gövdesinde int türünde bir slice olur.
for _, n := range arg {
fmt.Printf("And the number is: %d\n", n)
}
Değer ile devretmek ve pointerlar
Bir fonksiyon çağırıp ona argüman verdiğimizde o fonksiyon aslında değişkenin bir kopyasını alır. Dolayısı ile yapılan işlemler değişkende bir değişiklik yaratmaz.
Bunun kanıtı olarak bir örnek görelim.
package main
import "fmt"
// simple function to add 1 to a
func add1(a int) int {
a = a+1 // we change value of a
return a // return new value of a
}
func main() {
x := 3
fmt.Println("x = ", x) // should print "x = 3"
x1 := add1(x) // call add1(x)
fmt.Println("x+1 = ", x1) // should print "x+1 = 4"
fmt.Println("x = ", x) // should print "x = 3"
}
Gördünüz mü? add1 fonksiyonuna x i gönderdiğimiz halde asıl değeri değişmedi.
Sebebi basit: add1 i çağırdığımızda ona x in bir kopyasını gönderdik x in kendisini değil.
Şimdi sorabilirsiniz x in kendisini nasıl fonksiyona verebilirim diye.
Burada pointer kullanmamız gerekiyor. Biliyoruz ki değişkenler bellekte tutulur ve bir adresleri vardır. Eğer değişkenin aslını değiştirmek istiyorsak onun bellek adresini kullanmalıyız. Böylelikle add1 fonksiyonu x in adresini kullanarak onun değerini değiştirebilir. Parametre türünü *int olarak değiştiriyoruz ve değişkenin adresini &x ile fonksiyona veriyoruz. Fonksiyona değerin bir kopyasını değil de bir pointer verdiğimize dikkat edin.
package main
import "fmt"
// simple function to add 1 to a
func add1(a *int) int {
*a = *a+1 // we changed value of a
return *a // return new value of a
}
func main() {
x := 3
fmt.Println("x = ", x) // should print "x = 3"
x1 := add1(&x) // call add1(&x) pass memory address of x
fmt.Println("x+1 = ", x1) // should print "x+1 = 4"
fmt.Println("x = ", x) // should print "x = 4"
}
Şimdi x in asıl değerini değiştirebiliriz. Neden pointer kullanıyoruz? Avantajı nedir?
- Bir değişken üzerinde çalışmak için birden fazla fonksiyon kullanabilmemize olanak sağlar.
- Adres (8 byte) verdiğimiz için maliyet azalır. Değerin kopyasını vermek maliyet ve zaman için verimli bir yöntem değildir.
string,slice,mapreferans türlerdir. Yani fonksiyona verilirken standart olarak pointer olarak verilirler. (Dikkat: Eğersliceın uzunluğunu değiştirmek istiyorsanız açıkça pointer olarak vermeniz gerekir.)
defer
Go da iyi tasarlanmış defer (ertelemek) adlı bir terim vardır. Bir fonksiyonda birden fazla defer ifadesi bulunabilir, program çalıştığında sondan başa sırayla çalışacaklardır. Programın dosya açtığı durumlarda bu dosyaların hata vermeden önce kapatılması gerekir. Örneklere bakalım.
func ReadWrite() bool {
file.Open("file")
// Do some work
if failureX {
file.Close()
return false
}
if failureY {
file.Close()
return false
}
file.Close()
return true
}
Bazı kodların tekrar ettiğini görüyoruz. defer bu problemi çok iyi çözer. Daha temiz kod yazmanıza yardım etmekle kalmaz kodunuzu daha okunur yapar.
func ReadWrite() bool {
file.Open("file")
defer file.Close()
if failureX {
return false
}
if failureY {
return false
}
return true
}
Eğer birden fazla defer varsa ters sırayla çalışırlar. Sıradaki örnek 4 3 2 1 0 sonucunu yazar.
for i := 0; i < 5; i++ {
defer fmt.Printf("%d ", i)
}
Değer ve tür olarak fonksiyonlar
Go'da fonksiyonlar aynı zamanda değişken olabilirler. type onları kullanarak tanımlayabiliriz. Aynı imzaya sahip fonksiyonlar ayno tür olarak görülebilir.
type typeName func(input1 inputType1 , input2 inputType2 [, ...]) (result1 resultType1 [, ...])
Bunun avantajı nedir? Cevap, fonksiyonları değer olarak verebilmemizi sağlamasıdır.
package main
import "fmt"
type testInt func(int) bool // define a function type of variable
func isOdd(integer int) bool {
if integer%2 == 0 {
return false
}
return true
}
func isEven(integer int) bool {
if integer%2 == 0 {
return true
}
return false
}
// pass the function `f` as an argument to another function
func filter(slice []int, f testInt) []int {
var result []int
for _, value := range slice {
if f(value) {
result = append(result, value)
}
}
return result
}
func main(){
slice := []int {1, 2, 3, 4, 5, 7}
fmt.Println("slice = ", slice)
odd := filter(slice, isOdd) // use function as values
fmt.Println("Odd elements of slice are: ", odd)
even := filter(slice, isEven)
fmt.Println("Even elements of slice are: ", even)
}
Interface kullanılan durumlarda çok yararlıdır. Gördüğünüz gibi testInt
It's very useful when we use interfaces. As you can see testInt is a variable that has a function as type and the returned values and arguments of filter are the same as those of testInt. Therefore, we can have complex logic in our programs, while maintaining flexibility in our code.
Panic and Recover
Go doesn't have try-catch structure like Java does. Instead of throwing exceptions, Go uses panic and recover to deal with errors. However, you shouldn't use panic very much, although it's powerful.
Panic is a built-in function to break the normal flow of programs and get into panic status. When a function F calls panic, F will not continue executing but its defer functions will continue to execute. Then F goes back to the break point which caused the panic status. The program will not terminate until all of these functions return with panic to the first level of that goroutine. panic can be produced by calling panic in the program, and some errors also cause panic like array access out of bounds errors.
Recover is a built-in function to recover goroutines from panic status. Calling recover in defer functions is useful because normal functions will not be executed when the program is in the panic status. It catches panic values if the program is in the panic status, and it gets nil if the program is not in panic status.
The following example shows how to use panic.
var user = os.Getenv("USER")
func init() {
if user == "" {
panic("no value for $USER")
}
}
The following example shows how to check panic.
func throwsPanic(f func()) (b bool) {
defer func() {
if x := recover(); x != nil {
b = true
}
}()
f() // if f causes panic, it will recover
return
}
main function and init function
Go has two retentions which are called main and init, where init can be used in all packages and main can only be used in the main package. These two functions are not able to have arguments or return values. Even though we can write many init functions in one package, I strongly recommend writing only one init function for each package.
Go programs will call init() and main() automatically, so you don't need to call them by yourself. For every package, the init function is optional, but package main has one and only one main function.
Programs initialize and begin execution from the main package. If the main package imports other packages, they will be imported in the compile time. If one package is imported many times, it will be only compiled once. After importing packages, programs will initialize the constants and variables within the imported packages, then execute the init function if it exists, and so on. After all the other packages are initialized, programs will initialize constants and variables in the main package, then execute the init function inside the package if it exists. The following figure shows the process.
Figure 2.6 Flow of programs initialization in Go
import
We use import very often in Go programs as follows.
import(
"fmt"
)
Then we use functions in that package as follows.
fmt.Println("hello world")
fmt is from Go standard library, it is located within $GOROOT/pkg. Go supports third-party packages in two ways.
- Relative path import "./model" // load package in the same directory, I don't recommend this way.
- Absolute path import "shorturl/model" // load package in path "$GOPATH/pkg/shorturl/model"
There are some special operators when we import packages, and beginners are always confused by these operators.
-
Dot operator. Sometime we see people use following way to import packages.
import( . "fmt" )The dot operator means you can omit the package name when you call functions inside of that package. Now
fmt.Printf("Hello world")becomes toPrintf("Hello world"). -
Alias operation. It changes the name of the package that we imported when we call functions that belong to that package.
import( f "fmt" )Now
fmt.Printf("Hello world")becomes tof.Printf("Hello world"). -
_operator. This is the operator that is difficult to understand without someone explaining it to you.import ( "database/sql" _ "github.com/ziutek/mymysql/godrv" )The
_operator actually means we just want to import that package and execute itsinitfunction, and we are not sure if want to use the functions belonging to that package.
Links
- Directory
- Previous section: Go foundation
- Next section: struct